پروژه

دارایی‌های فیزیکی نامی کلی بر تجهیزات، ماشین آلات، ساختمان‌ها و … است که در
برخی کسب و کارها مانند کارخانجات صنعتی، نقشی بسیار موثر در تحقق ماموریت سازمان دارند.
در یک خط تولید معمولی در یک واحد صنعتی، تجهیزات گران قیمت و حساس فراوانی به چشم می‌خورد که ادامه حیات آن واحد صنعتی بدون عملکرد صحیح و بدون نقص این دارایی‌ها (تجهیزات مکانیکی و الکترونیکی) امکان پذیر نیست.
انواع ماشین آلات بسته بندی، نورد، پرس، توزین، ماشینکاری و … ممکن است در یک کارخانه تولیدی به کار گرفته شود که به طور سنتی از واحد نگهداری و تعمیرات انتظار می‌رود آن‌ها را همواره آماده فعالیت نگه دارد.
هدف و مقصود از ایجاد واحد تعمیر و نگهداری (واحد نت) در کارخانه ها، کاهش خرابی‌های هزینه بر و همچنین تضمین اینکه خط تولید می‌تواند با حداکثر ظرفیت به کار گرفته شود می باشد. با این وجود هنوز هم در جای جای صنایع تولیدی در داخل و خارج از کشور به نگهداری و تعمیرات به عنوان اتلاف ساعات تولیدی نگاه می‌شود.
این درحالی است که با هر بار وقوع خرابی غیرمنتظره در خط تولید، هزینه کلی که به سازمان تحمیل می شود( که شامل 1- هزینه قطعات یدکی، 2- زمان نیروی انسانی متخصص، تولید و فروش از دست رفته و …) گاها چندین برابر زمان صرف شده جهت نگهداری از تجهیزات می باشد.